“Ten Napel is fysiek georiënteerd. Zijn personages verhouden zich vaak tot hun lichaam alsof het een aparte entiteit is, alsof ze beduusd constateren in welke ongemakkelijke vorm het zich nu weer plooit. Ten Napel is filosoof, wat wellicht zijn fascinatie voor de scheiding van corpus en geest verklaart. Maar hij had ook choreograaf kunnen zijn, iemand die weet hoe het lichaam reageert op veranderende omstandigheden – onder gêne, onder trots of onder lust.

“Ik las Om aan te raken als een geslaagde geschreven versie van de schildersstudie, als een voorbode van een toekomstige bundel of roman waarin lijf en drama volwaardig samen zullen vloeien.”

— NRC Handelsblad